English: the pictures in the photoalbum on the link at the bottom of the page tell enough!
Vorig weekend waren we dus met 6 studenten, 4 Duitsers,
Marloes en ik, een weekendje Stavanger! Stavanger zelf was leuk, maar ons
hoofddoel, de wandeling en de platte rots Preikestolen als eindpunt, was gewoon
in één woord FANTASTISCH!
Vrijdagochtend vroeg gingen we dus met de trein van Oslo
naar Stavanger, en we hebben 8 uur lang mogen genieten van het prachtige
herfstige uitzicht. De foto’s spreken voor zich. Eind van de middag kwamen we
aan in Stavanger en onze gezellige B&B, Stavanger is zo klein eigenlijk dat
alles wandelbaar is. Daarna meteen weer het centrum in, naar de haven, Marloes
kwijtraken en weer terugvinden, en de supermarkt in om wat eten te gaan halen.
En ’s Avonds gezellig met z’n allen in het B&B.
En zaterdag gingen we dus echt op pad! Erheen komen met
openbaar vervoer was nog een omweg omdat oktober buiten het seizoen ligt. Dus,
om half tien hadden we de ferry van Stavanger naar Tau (met uitzicht), in Tau
de bus, in Jørpeland de taxi. De taxi bestellen was pittig: het
Stavanger-dialect is te moeilijk om te verstaan voor mij over de telefoon.
Gelukkig kon de man Engels. Taxi’s in Noorwegen zijn schreeuwend duur, maar we
waren met zijn 6en dus we waagden het er maar op. En de prijs was te doen (€33
voor 9 km). Dus, om 11 uur begon onze hike!
En wat was dat echt prachtig. We hadden het beste weer
dat je ooit kon wensen (13 graden en een strakblauwe hemel), herfstkleuren aan
de bomen en hoe hoger je kwam, hoe mooier het uitzicht. Onderweg was er nergens
een fatsoenlijk pad, het was stenen, van rots naar rots, een stenige trap, soms
wat vlakker, maar op sommige punten moest je echt klimmen en klauteren en bijna
je handen gebruiken; diegenen die mij kennen, kunnen zich het vast voorstellen
dat ik helemaal in m’n element was. Het pad was best druk, 90% Noren, maar echt
alles: ouderen, jongeren, kindjes van 2 op de rug van pappa en kindjes van 3
jaar zelfstandig en hondjes met wandeltasjes op de rug. Dit zou je in de
Verenigde Staten dus nooit tegenkomen haha.
Alleen al voor deze wandeling vond ik het waard om
helemaal naar Stavanger te reizen, echt. Marloes, ik en de anderen zaten de
hele tijd “Jemig, moet je dat zien” en “Wat hebben we toch een mazzel met het
weer!” maar niet Marcus: “Hoe lang moeten we nog?”. Het was zijn eerste echte
bergwandeling en hij ging mee omdat hij het uitzicht bij Preikestolen wilde
zien. Gelukkig vond hij de wandeling uiteindelijk toch ook wel leuk om te doen.
Na 2 uur wandelen kwamen we bij ons eindpunt. Onderweg was al mooi, maar hier
kon je heel Lysefjord zien, vanaf een klif die 600 meter hoog is. Het was druk,
maar prachtig, en de foto’s spreken voor zich. Na 2 uur foto’s maken, eten, nog
een stuk omhoog klimmen en uitrusten, gingen we toch maar weer naar beneden. De
zon was ondertussen gedraaid dus elk zicht was weer anders dan de heenweg.
Omlaag was ook geen probleem (ik had zelfs geen last van mijn knieën) en
beneden stond de taxi weer keurig op ons te wachten. Mazzel met de aansluiting
op de bus en boot: en om 7 uur ’s avonds ploften we met een ovenpizza heerlijk
op de bank op de kamer in het B&B.
Zondag hadden we ’s morgens het meest uitgebreide ontbijt
ooit, en daarna zijn Marloes en ik Stavanger ingegaan. De anderen gingen een
cruise doen of nog meer wandelen. We hebben het monument “Sverd i fjell”
(zwaard in berg) gezien, de volledig ingerichte 19e-eeuwse koopmansvilla’s
Ledaal en Breidablikk bezocht en vooral heel rustig aan gedaan. En ’s middags
nog gewoon een uur in onze shirtjes in de zon gezeten. Eind vd middag troffen
we Evelyn en Marcus en hebben we het schattige oud-Stavanger gezien (a la 10
straatjes “groot”) met pittoreske witte geschilderde houten huisjes. Dan de
koffers ophalen bij het B&B en 3 uur wachten op onze trein. Helaas was toen
ons avontuur voorbij.
