Fietsen in Oslo en meer

(For English, scroll down)

Ja als rasechte Hollander kun je niet om de fiets heen, dus ook in Oslo! Er is in het centrum een soort “witte-fietsenplan”, het heet “Oslo bysykler”, je registreert je, betaalt eenmalig € 13 voor een heel jaar, krijgt een pas, en bij elk fietsenrek (er zijn er een stuk of 75 in het centrum) mag je dan je pas scannen en een fiets eruit halen, mits je hem binnen 3 uur weer inlevert. En er is een fietsenrek om de hoek van mijn appartementje. Aangezien mijn pas nog niet is gearriveerd, mocht ik die van Lailai lenen (bedankt Lailai, voor het bestellen van een fietspas voor mij en voor het lenen van de jouwe). Dus, hoe is fietsen in Oslo?

Een fietsenrek met Oslo Bysykler

Een beetje eng. Er zijn weinig fietspaden (lees: geen), je mag zowel op het fietspad als de weg fietsen en plotseling kwam ik bij een tunnel uit die er erg uitzag als een autotunnel. De fietser naast me fietste er gewoon in, ik ben maar omgekeerd. Aan de andere kant, is het prima te doen. Ik heb het idee dat de automobilisten wel rekening met je houden, al moet je geen Amsterdam-toeren gaan uithalen. Drie, heuvels. Omhoog in versnelling 1, omlaag met 40 km/u. Conclusie: prima! Veel goedkoper dan het openbaar vervoer. Wat vind ik van het systeem hier? Ook prima, zolang het doet wat het moet doen! Zo stond ik vrijdag dus 40 minuten in de regen (onder een paraplu), op een auto van het bedrijf te wachten omdat de fiets die ik had ingeleverd, blijkbaar niet goed geregistreerd was in het systeem. Dus kon ik geen nieuwe fiets lenen. Daarna weer wel, gelukkig. In ieder geval, met de fiets ben ik dus een beetje de omgevinggaan verkennen.

Daarnaast ben ik druk op zoek geweest om te informeren of het praktisch was om een tijdelijke Noorse bankrekening te openen (advies van de bank: niet doen) en om een Noorse simkaart te regelen. Vooral dat laatste was een crime. Dacht ik. Gelukkig kreeg ik een dag later de tip dat er vanmiddag een simkaartverkoop zou zijn op de universiteit, waarvoor je geen Noors persoonsnummer nodig had. Ik heb dus nu een Noorse simkaart, maar die kan ik morgen waarschijnlijk pas gebruiken. 

De luxe huizen in de buurt

Ook ben ik heel veel wezen wandelen. Door de straten hier, maar ook door het centrum (waar ik dus weer verdwaalde). En een mooie huizen toch! Ik woon in een dure buitenwijk, lijkt wel. Gisteravond ben ik meteen paar uitwisselingsstudenten van de universiteit hier naar het Mela-festival geweest, met Indisch/Pakistaans/Iraanse optredens en eten (superlekker!). Dat was heel gezellig, en vanavond waarschijnlijk weer. Nu ik meer mensen leer kennen, wordt het waarschijnlijk Oslo samen ontdekken.

English:

As a real Dutchman you cannot keep us from using the bike, even in Oslo. There is some kind of bike borrowing plan in the centre here in Oslo, called “Oslo bysykler”, which only costs €13 a year. You register for a bike-pass, scan your pass at a special bike rack and you can borrow a bike. Now you can use it everywhere, only you have to return it to the same bike rack or another in the centre (there are around 75 of them) within 3 hours. And there is such a bike rack just around the corner of my apartment. Lailai ordered a bike pass for me and since this one has not arrived yet, I can use hers temporarily, thank you Lailai! So, how is biking in Oslo?

A bit scary. There are few cycling paths (as in: none), you can both bike on the cycle paths as on the road and suddenly I bumped into a tunnel, that really looked like it was not meant for bikes. Though my neighbour on the bike just biked into it, I decided to turn around. On the other hand: it is actually quite okay to bike. I get the feeling that the drivers mention the cyclists, though you should not behave on the bike like I would in Amsterdam. That will be too dangerous. And three: hills. Cycling up in first gear, cycling downhill with 40 km/h. Conclusion: just fine! And it is a lot cheaper than using the public transport. And what do I think of the “Bysykler”-system here? Also fine, as long as it works how it should work. That’s how I had to wait for 40 minutes, in the rain (under an umbrella), for a car from the company to fix a problem I had: I had returned my bike properly, but it seemed to be unregistered so I couldn’t borrow another one. I was glad they fixed it. But, the bike is a good way to discover Oslo.

Next to that, I have been busy informing if it was a good idea to open a Norwegian bank account (advice from the bank: don’t) and to get myself a Norwegian sim card for my mobile phone. Especially getting the sim card was really difficult. I thought. Luckily a friend of mine gave me an advice that there would be a company that sells sim cards to exchange students at the university this afternoon, where you won’t need a Norwegian personal number. So I finally have a Norwegian sim card right now, but I probably won’t be able to use it before tomorrow.

I have been walking around a lot too. Through the streets here where I live, but also through the centre (where I got lost of course). The houses here are so beautiful! It almost seems like I live in an expensive suburb. Yesterday evening I went to the Mela-festival here (a festival with Indian/Pakistani/Iran performances and delicious food) with some exchange students I met through facebook, which was cosy. Now I start to get to know more people, I can discover Oslo together.